[Terug] [Reageer] [Site Map] [Goed om te weten] [Home]








co·ver (het, de ~ (m.), ~s)

1 omslag van een tijdschrift of boek
2 platenhoes
3 coverversie

co·ver·ver·sie (de ~ (v.))
1 nieuwe versie van een door anderen al eerder uitgevoerd lied => cover
Aldus het van Dale On-line woordenboek.
Hier wordt het woord gebruikt in de laatste betekenis. Eigenlijk dus coverversie; maar zeg maar gerust cover.
Een (bekend) liedje uitgevoerd door een (liefst onvermoede) andere artiest of groep.

Het is altijd leuk om een leuke cover tegen te komen. En dan het liefst een cover van een niet zo'n interessant nummer, waarbij de nieuwe uitvoering het nummer een stuk beter te verteren maakt.
Of als het origineel van zichzelf al interessant is, dan moet de cover op z'n minst het nummer anders op de kaart zetten.

En dan bedoel ik niet de zoveelste suffe Lennon & McCartney (sorry) compositie die door Richard Clayderman (sorry) op de plaat (sorry) geslingerd is.

En ik bedoel ook niet al die uitvoeringen van "Keep on Rocking in the Free World" van Neil Young, want die staan hier.

Wil je trouwens meer afweten van Nederlandstalige covers van buitenlandse songs, kijk dan hier


We beginnen met een nummer van Bob Dylan.

Vervolgens krijgen we een nummer van Led Zeppelin.

De mensen van LUXT dachten waarschijnlijk: als het dan toch bombastisch moet dan maar meteen goed. Bovendien heeft John Bonham op meer platen gespeeld na zijn dood dan er voor. Dus sampelen maar!

Overigens bestaat er ook nog een uitvoering van Ofra Haza van dit nummer.


Nu komen we bij het betere werk.

Het origineel is het nummer "Heart of Glass" van Blondie: een nummer 1 hit.

Blondie werd toentertijd versleten voor een punk groep. Misschien wel tegen wil en dank. Voor de liefhebbers van Dead Kennedys en UK Subs was dat natuurlijk een giller. Dat was zoiets als van Danny de Munck beweren dat dat een blues zanger was. (Danny de Munck? wie was dat ook alweer?).

In elk geval zal menigeen op schoolfeesten hebben gedanst op deze muziek. En uit z'n evenwicht gebracht zijn door die paar 3/4 maten tussendoor. Is het dan toch new-wave?

Dan de uitvoering van The Bad Plus. Volgens eigen zeggen een power piano trio.
Op dit album staat ook "smells like teen spirit" van Nirvana, en op het album "Give" staat "Iron Man" van (jawel) Black Sabbath!!!

Die jongens van The Bad Plus weten wel hoe een nummer door de gehakt molen moet.


Nu een voorbeeld waarbij het niet zo goed uitpakt.

Het origineel is het nummer "Under My Thumb" van de Stones. Geen geweldig nummer maar nog wel een ouwe stamper.

In de 80er jaren ontstond het idee dat iedereen met een Commodore 64 en een Clap-box (zo'n ding waar dat mechanische handklappen uit komt) dans muziek kon maken. En dat dan ook maakte. En die maatschappijen brachten dat dan ook nog eens uit!!!

Hier dus ook. En als toegift op de achterkant een nieuw fenomeen: de instrumental version. Daar werd dan bij het mixen gewoon de zangpartij weggelaten. Terwijl iedere fan van James Last weet dat de zangpartij dan door een instrument moet worden overgenomen.

Het leverde een resultaat op waarbij het in voorkomende gevallen vaak pas na een half uur op begon te vallen dat de naald bleef hangen.


Nu een ogenschijnlijk "weirde" combinatie. Een echt 70er jaren synthesizer nummer: Autobahn van Kraftwerk.

En dan nu uitgevoerd door de Nederlandse Death metal band Gorefest.
Het kost even moeite om de grunt te verstaan, maar ze zingen echte de juiste tekst.


En zo kan het dus ook. Een nummer van AC/DC Highway to Hell.

En nu uitgevoerd in Hillbilly stijl.
Volgens de beschrijving op de CD houden de leden van Hayseed Dixie (Spreek dat maar eens 10x snel achterelkaar uit!


Sally go round the Roses

Dit nummer kwam ik op het spoor omdat mijn vrouw Jolie bij het draaien van de Barrelhouse versie ineens zei: "Ik ken dit nummer ergens van".
Mijn spontane reactie van de kenner was meteen: "Duhh ??"

Maar zoiets laat je toch niet los, en na wat zoekwerk kwam er dit uit de bus....




The Jaynetts waren een typische studio groep. Geen ´echte´ groep maar samengesteld uit beschikbare studio zangeressen voor deze ene opname. Een opname die overigens geproduceerd is door Abner Spector .

Dit nummer was de groep en voor Tuff platenbaas mvr. Zell Sanders de enige superhit.
Het bereikte in 1963 een tweede plaats in de ´Hot One-Hundred´.

Meer over de Jaynetts.

The Ikettes waren de begeleidingsgroep van The Ike & Tina Turner Revue opgericht in 1960.
Ze hebben ook platen opgenomen geproduceerd door, maar zonder zang van Ike.
Ze waren daar (zeker begin ´60er jaren) vaak succesvoller mee dan Ike & Tina.
Zo hebben ze ook Da doo ron ron opgenomen en dit Sally go round the Roses.

The Pentangle van de Schot Bert Jansch heeft dit in 1973 waarschijnlijk alleen op de plaat gezet om te laten zien dat Folkmuziek niet saai hoeft te zijn. Bovendien past de misterieuze tekst wel in een Folk context.

En dan verschijnt daar ineens in 2005 de versie van Barrelhouse.
Was het de tekst die er voor zorgde dat dit nummer op het repertoire genomen werd?
Het is in elk geval geen Blues.

Er bestaan ook nog versies van ? and the Misterians en the Great Society met Grace Slick

Summertime

En dan nu wel een heel raar begin: de Opera Porgy and Bess of althans één song daaruit Summertime.
Deze uitvoering wordt gezongen door de Amerikaanse Jazz zangeres Margaret Young

Dit is een instrumentale versie door Miles Davis.
Dit blijft dan ten minste nog enigzins in de buurt.

Maar dit nummer is ook door niet jazzmuzikanten opgepakt.
Wat bijvoorbeeld te denken van Big brother and the Holding Company met de zang van Janis Joplin?

Er is ook een uitvoering van Nederlandse bodem. BrainBox met zang van Caz Lux.
Dit was trouwens de uitvoering die ik ooit als eerste hoorde, dus deze uitvoering is voor mij eigenlijk de basis.


Weet je een nog veel leukere cover reageer dan.